امام باقر علیه السلام :
إِنَّ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ یُحِبُّ الْمُداعِبَ فِى الْجَماعَةِ بِلا رَفَثٍ؛

**********
خداوند عزوجل دوست دارد کسى را که در میان جمع شوخى کند به شرط آنکه ناسزا نگوید

رسول اکرم صلى الله علیه وآله:

إِنّى أَمْزَحُ وَلا أَقولُ إِلاّ حَقّا؛

**********
من شوخى مى کنم، اما جز حق نمى گویم

رسول اکرم صلى الله علیه وآله:

اَلْمُؤْمِنُ دَعِبٌ لَعِبٌ وَالْمُنافِقٌ قَطِبٌ غَضِبٌ؛

**********
مؤمن شوخ و شنگ است و منافق اخمو و عصبانى

رسول اکرم صلىالله علیه وآله:

أَتَتِ امْرَأَةٌ عَجوزٌ إِلَى النَّبِىِّ صلى الله علیه وآله فَقالَ لاتَدْخُلُ الْجَنَّةَ عَجوزٌ، فَبَکَتْ، فَقالَ: إِنَّکَ لَسْتَ یَوْمَئِذٍ بَعَجوزٍ، قالَ اللّهُ تَعالى( إِنّا أَنْشَأْناهُنَّ إِنْشاءً فَجَعَلْناهُنَّ أَبْکارا)

**********
پیر زنى نزد پیامبر صلى الله علیه وآله آمد. حضرت به او فرمودند: پیر به بهشت نمى رود. پیرزن گریست. حضرت فرمودند: تو در آن روز پیر نخواهى بود. خداى متعال مى فرماید: «ما آنان را آفرینش نوینى بخشیدیم و همه را دوشیزه قرار دادیم

امام کاظم علیه السلام:

إِنَّ رَسولَ اللّهِ صلى الله علیه وآله کانَ یَأْتیهِ الأَْعْرابىُّ فَیُهْدى لَهُ الْهَدیَّةَ، ثُمَّ یَقولُ مَکانَهُ: أَعْطِنا ثَمَنَ هَدیَّتِنا فَیَضْحَکُ رَسولُ اللّهِ صلى الله علیه وآله وَکانَ إِذَا اغْتَمَّ یَقولُ: ما فَعَلَ الأَْعْرابىُّ؟! لَیْتَهُ أَتانا؛

**********
بادیه نشینى بود که نزد رسول خدا صلى الله علیه وآله مى آمد و براى آن حضرت هدیه مى آورد و همان جا مى گفت: پول هدیه ما را بده و رسول خدا صلى الله علیه وآله مى خندیدند. آن حضرت هرگاه اندوهگین مى شدند، مى فرمودند: آن بادیه نشین چه شد؟ کاش نزد ما مى آمد

امام على علیه السلام:

کَثْرَةُ الْمِزاحِ تَذْهَبُ الْبَهاءَ وَتوجِبُ الشَّحْناءَ؛

**********
شوخى زیاد، ارج و احترام را مى برد و موجب دشمنى مى شود

امام على علیه السلام:

مَنْ کَثُرَ مِزاحُهُ اسْتُجْهِلَ؛

**********
هر کس زیاد شوخى کند، نادان شمرده مى شود

امام على علیه السلام:

رُبَّ هَزْلٍ عاد َجِدّا؛

**********
چه بسا شوخی اى که جدّى مى شود

رسول اکرم صلى الله علیه وآله:

لا یَبْلُغُ الْعَبْدُ صَریحَ الإِْیمانِ حَتّى یَدَعَ الْمِزاحَ وَالْکَذِبَ وَیَدَعَ الْمِراءَ وَإِنْ کانَ مُحِقّا؛

**********
بنده به ایمان ناب نرسد، مگر آنکه شوخى و دروغ را ترک گوید و مجادله (بگومگو) را رها کند، هر چند حق با او باشد

امام صادق علیه السلام :

إِذا أَحْبَبْتَ رَجُلاً فَلا تُمازِحْهُ وَلاتُمارِهِ؛

**********
هر گاه کسى را دوست داشتى، با او نه شوخى کن نه مجادله