اولاً خمس را حتماً باید با اجازه مجتهد به مصرف رساند و مصرف خود سرانه خمس بدون اجازه مجتهد یا حاکم شرع (یا نماینده مجتهد) مجزی نیست (انسان را برئ الذّمه نمی کند).در هر صورت خمس را دو قسمت می کنند وبا اجازه حاکم شرع یعنی مجتهد جامع الشرایط نصف آن را به سیّد فقیرمی دهند و نصف دیگر سهم امام علیه السلام است که در زمان ما آن را به دست مجتهدین می رسانند که آن بزرگوران نیز آن را صرف امور دینی ، نشر معارف اسلامی ، امور عام المنفعه مثل ساخت مساجدو...امور خیریه و..و مقداری از سهم امام را صرف اداره حوزه های علمیه وشهریه طلاب می کنند(از قدیم حوزه های علمیه با سهم امام و وجوهات شرعی اداره

می شده و اکنون نیز چنین است و هیچگاه حوزه های علمیه متصّل به منابع دولتی و حکومتی نبوده و نیست).امّا مصرف زکات در هشت مورد است که عبارتند از فقیر ، مسکین،جمع آوری کنندگان زکات(عاملین)، مؤلفه ی قلوب،خرید و آزاد کردن بنده ها،بدهکاران،امور عام المنفعه،و در راه مانده که ان شاءالله توضیح آن خواهد آمد.