سلام........پیرو سوال بعضی از مؤمنین مبنی بر اینکه:آیا انسان وقتی به دنیا می آید با رزایل اخلاقی (حسد .کبر.عجب و...)به دنیا می آید یا اینکه از محیط می گیرد؟......مناسب دیدم به حول وقوه الهی جواب این مطلب را توی وبلاگ بیارم تا اگه لازم بود ازش استفاده بشه............

اما جواب سوال :

وقتی این سوال پیش آمد ذهن بنده به طرف آیاتی که خلقت انسان را بیان میکنه رفت.لذا معجم المفهرس قرآن کریم را براداشتم و به در قسمت (خ ل ق)به آیاتی مثل :خلق الانسان ضعیفا (نساء 28) و انّ الانسان خلق هلوعا(معارج19) برخورد کردم و و وقتی تفسیر این آیات را دیدم نکات زیبایی از تفسیر نمونه انتخاب کردم که انشاالله مورد استفاده قرار بگیره............

 تفسیر نمونه جلد 25 صفحه 37چاپ دارالکتاب اسلامیه  نوبت چاپ بیست وششم

نکته:آیا در طبیعت انسان شر وبدی است؟

در اینجا سؤال یا سؤالهائى مطرح مى شود که اگر خداوند انسان را براى سعادت و کمال آفریده چگونه در طبیعت او شر و بدى قرار داده است ؟ وانگهى آیا ممکن است خداوند چیزى را با صفتى بیافریند ، و سپس آفرینش خود را مذمت کند ؟ و از همه اینها گذشته قرآن در آیه 4 سوره تین صریحا مى گوید : لقد خلقنا الانسان فى احسن تقویم : ما انسان را به بهترین صورت و ساختمان آفریدیم .
مسلما منظور این نیست که ظاهر انسان خوب و باطنش زشت و بد است ، بلکه کل خلقت انسان به صورت احسن تقویم است ، و همچنین آیات دیگرى که مقام والاى انسان را مى ستایند ، این آیات با آیه مورد بحث چگونه سازگار است ؟
پاسخ همه این سؤالات با توجه به یک نکته روشن مى شود ، و آن این است که خداوند نیروها و غرائز و صفاتى در انسان آفریده است که اینها بالقوه وسیله تکامل و ترقى و سعادت او محسوب مى شوند ، بنابر این صفات و غرائز مزبور ذاتا بد نیست ، بلکه وسیله کمال است ، اما هنگامى که همین صفات در مسیر انحرافى قرار گیرد ، و از آن سوء استفاده شود ، مایه نکبت و بدبختى و شر و فساد خواهد بود .
فى المثل همین حرص نیروئى است که به انسان اجازه نمى دهد به زودى از تلاش و کوشش بازایستد ، و با رسیدن به نعمتى سیر شود ، این یک عطش سوزان است که بر وجود انسان مسلط است ، اگر این صفت در مسیر تحصیل علم و دانش به کار افتد ، و انسان حریص در علم و یا به تعبیر دیگر تشنه و عاشق بى قرار علم باشد ، مسلما مایه کمال او است ، اما اگر آن در مسیر مادیات به کار افتد مایه شر و بدبختى و بخل مى گردد .
به تعبیر دیگر : این صفت شاخه اى از حب ذات است ، و مى دانیم حب ذات چیزى است که انسان را به سوى کمال مى فرستد ، اما اگر در مسیر انحرافى واقع شود به سوى انحصارطلبى ، و بخل و حسد و مانند آن پیش مى رود .
در مورد مواهب دیگر نیز مطلب همین گونه است ، خداوند قدرت عظیمى در دل اتم آفریده که مسلما مفید و سودمند است ، ولى هر گاه از این قدرت درونى اتم سوء استفاده شود و از آن بمبهاى ویرانگر بسازند ، نه نیروگاههاى برق و وسائل صنعتى دیگر ، این مایه شر و فساد خواهد بود .
و با توجه به بیان فوق ، مى توان میان تمام آیاتى که در قرآن مجید درباره انسان وارد شده است جمع کرد